13 Şubat 2012 Pazartesi

Aidiyet ...

Hepimiz bir liseden mezun olduk. Kimimiz çok severek gitti okuluna, kimimiz ise nefret ederek ve her gün söylenerek. Ben iki gruba da dahildim aslında. Türk eğitim sistemindeki saçmalıklar yüzünden her gün söyleniyordum ama bir yandan ileride bu günlerimizi çoook arayacağımız konusunda da hemfikirdim. Özellikle lise hayatım boyunca HER GÜN yüze pudra sürmek veya gömleğin içine siyah t-shirt giymekle, eğitimin ne ilgisi var diye düşündüm durdum:)  Hoş, şu anda bunların hepsi geçerliliğini yitirmiş kurallar. Bazen kız kardeşimi almak için okuluna gidiyorum ve o küçük kadınları gördükçe fenalıklar geçiriyorum ama tüm kısıtlamalara rağmen biz daha şanslıydık onlardan.

Yaklaşık 1 ay önce bir mail geldi. Antalya Koleji Mezunlar Derneği olarak düzenlenen partinin habercisiydi. Mezun olalı 6 yıl bitmiş olmasına rağmen bugüne kadar hiç bir mezunlar etkinliğine gitmemiş olan ben, nedense buna gideceğimi düşündüm ve taa o zamandan notumu aldım. Gitme günü yaklaştıkça nedenini bilmediğim bir heyecan bastı beni. Ama bir yandan da "en fazla ne kadar eğlenebilirsin?" düşüncesi kafamın içinde dönüp duruyordu. 11 Şubat akşamı saat 9'a doğru Antalya Kitchenette'te sınıf arkadaşlarımın bir kısmıyla yerimizi aldık. Önceleri kokteyl havasında başlayan gece, saat 11'i geçerken alkolün ve birbirimizi gerçekten özlemiş olmamızın da etkisiyle tam bir 80'ler-90'lar partisine dönüştü. Bir kısmımız içeride çılgınlar gibi dans ederken, bir kısmımız da dışarıda aradan geçen zamanı kapatmaya çalıştık. Kimimiz doktor olmuş, kimimiz avukat... Bazılarımız askere gitmek için gün sayar durumda, bazılarımız evlenmiş ve daha neler neler...

O akşam anladım ki, çoğu kişinin gözüyle "küçük" sayılan Antalya'da doğmuş, büyümüş, okumuş insanlar olarak biz o çoğu kişiden daha şanslıymışız. Aslında o zoraki gittiğimiz okulumuz, bizim hayatımızın sonuna kadar rahatlıkla sığınabileceğimiz bir yermiş. Biz aslında çok güzel bir çatının altındaymışız. 1-2 saat durur sonra kaçarım düşüncesiyle gittiğim mezunlar partisinden, neredeyse 5 saat sonra, o da çok üşüdüğüm için ayrılmak zorunda kaldım. Umarım Antalya Koleji Mezunlar Derneği bu aktivitelerin sayısını çoğaltır ve biz daha sık bir araya geliriz. 



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder